Hartverscheurend nieuws voor Lewis Hamilton: ‘Ferrari-management betreurt zijn komst’ en het vertrek van Carlos Sainz, terwijl Hamilton dit seizoen nog nooit op het podium is geëindigd bij een Grand Prix.

In de snelle wereld van de Formule 1, waar helden worden gemaakt en gebroken in een oogwenk, is de overgang van Lewis Hamilton naar Ferrari dit jaar uitgegroeid tot een bittere pil. De zevenvoudig wereldkampioen, die met veel bombarie eind 2024 tekende bij de iconische Italiaanse renstal, worstelt met een seizoen vol teleurstellingen. Met nog slechts een handvol races te gaan in de kalender van 2025, heeft Hamilton nog geen enkele keer de felbegeerde podiumplek mogen vieren in een reguliere Grand Prix. Zijn beste resultaat? Een verrassende zege in de sprint van de Chinese Grand Prix, maar in de hoofdraces eindigt hij consequent buiten de top drie, met meerdere P4-noteringen als magere troost. Dit nieuws, gecombineerd met geruchten dat delen van het Ferrari-management spijt hebben van zijn aanstelling en de nasleep van Carlos Sainz’ vertrek, schetst een hartverscheurend beeld van een droom die uitmondt in een nachtmerrie.

Hamilton, de 40-jarige Brit die met 105 overwinningen en 202 podiums reeds legendarisch is, arriveerde in Maranello met torenhoge verwachtingen. Na twaalf jaar trouwe dienst bij Mercedes, waar hij zes titels pakte, leek de stap naar Ferrari de kroon op zijn carrière: de kans om de Scuderia na zestien jaar droogte terug naar de top te brengen. Maar het seizoen 2025 is een flop geworden. In de openingsraces toonde de SF-25-auto potentie, maar structurele problemen – van porpoising tot inconsistente aerodynamica – hebben Hamilton genekt. Hij brak zelfs een persoonlijk record: vijftien races zonder podium, een loodzware reeks die zijn geduld op de proef stelt. “Ik voel me nutteloos,” bekende hij half augustus in Hongarije, na een kwalificatie die hem in Q1 elimineerde. Zelfs op Monza, het hart van de Tifosi, klom hij van P10 naar P6, maar de roep om een podium bleef onbeantwoord.

De geruchtenmolen draait op volle toeren sinds voormalig Haas-teambaas Guenther Steiner in een podcast hardop uitsprak wat velen fluisteren: “Sommige mensen binnen Ferrari betreuren het vervangen van Sainz door Hamilton.” Steiner, nooit bang voor een steek onder water, wees op de chaos die Hamiltons aanpassing heeft veroorzaakt. “Carlos deed gewoon zijn ding, zonder al die externe ruis. Nu zit het team constant te puzzelen waarom Lewis de auto niet mag.” Inderdaad, de investering in Hamilton – geschat op meer dan 50 miljoen euro per jaar – lijkt een gok die niet uitpakt. Teamprincipal Fred Vasseur blijft optimistisch en voorspelt een podium voor het seizoen eindigt, maar insiders melden spanningen in de directiekamer. John Elkann, de president, zou de handtekening hebben gezien als een ego-boost, een PR-stunt om Ferrari’s merk te versterken. Nu, met de Constructors’ Championship op het spel – Ferrari hangt tweede, maar zonder een zege dit jaar – knaagt het besef dat de commerciële glans niet op de baan vertaalt.

En dan Sainz, de stille kracht die Hamiltons plek innam bij zijn vertrek. De Spanjaard, die vier jaar lang een betrouwbare partner was voor Charles Leclerc, werd eind 2024 aan de kant geschoven. “Ik was 99 procent zeker van een verlenging,” zei hij later, met een pijn die nog naklinkt. Sainz’ afscheid was bitterzoet: hij won nog in Mexico, maar moest toezien hoe Ferrari hem inruilde voor de grote naam. Zijn keuze voor Williams, een team dat in 2024 bodem van de lijst was, leek een gok. Maar kijk nu: in Baku finishte hij derde, zijn eerste podium voor de Groene Hel, en hij leidt de opmars van Williams naar de middenmoot. Terwijl Hamilton en Leclerc in die race achtste en negende werden, straalde Sainz op het podium. “Dit bewijst dat ik op mijn plaats zat,” leek zijn glimlach te zeggen. Experts als Jacques Villeneuve echoën dat: “Elk team waar Sainz vertrekt, gaat bergafwaarts. Hij bracht stabiliteit, en dat mis je nu.”

De impact op Hamilton is immens. De man die ooit onverslaanbaar leek, vecht nu met zelf twijfel. “Ik moet wennen aan de auto, maar het voelt als een gevecht tegen mezelf,” gaf hij toe na de Azerbeidzjaanse GP. Zijn teamgenoot Leclerc, met vijf podia al, loopt 44 punten uit in het kampioenschap. Hamilton staat zesde met 117 punten, een karig saldo voor een kampioen van zijn kaliber. Off the track zoekt hij troost: hij rouwt om zijn geliefde buldog Roscoe, die ernstig ziek is en hem dwong een Pirelli-test te missen. “Gutted,” twitterde hij, terwijl hij speciale plannen met Ferrari moest annuleren. De Britse GP op Silverstone, waar hij een unieke podiumreeks op het spel zette, eindigde in frustratie. Zelfs de Tifosi, die hem in Milaan als een held onthaalden, beginnen te morren.

Toch gloort er hoop. Vasseur benadrukt Hamiltons progressie: “Hij vecht met George Russell, komt terug van penalties. Een podium komt eraan.” Baku en Singapore staan op het menu, circuits waar Ferrari historisch sterk is. Hamilton zelf is vastberaden: “Dit is een herstart. Ik geniet weer van racen.” Maar de klok tikt. Als hij faalt, wordt 2025 zijn eerste seizoen zonder podium in negentien jaar – een smet op een illustere carrière. Voor Ferrari dreigt een erfenis van gemiste kansen: een kampioen die niet schittert, een ex-coureur die elders bloeit, en een management dat worstelt met keuzes.

Dit verhaal is hartverscheurend omdat het gaat om dromen die botsen met realiteit. Hamilton, de pionier die barrières doorbrak, verdient beter. Sainz, de underdog die altijd doorgaat, bewijst zijn waarde. En Ferrari? Zij moeten kiezen: vasthouden aan de legende of toegeven dat de gok mislukte. Met acht races te gaan, hangt alles af van de baan. De fans houden de adem in, wetend dat in F1, tranen en triomfen slechts een bocht uit elkaar liggen.